De Eos 1000D is momenteel Canons instapreflex. De verschillen met de 450D zijn niet zo gek groot. Maakt hem dat nou aantrekkelijk of juist niet?
Je kunt zeggen: betaal je iets meer, dan heb je de 450D. Je kunt ook zeggen: koop gerust die 1000D, dan hou je geld over, voor een extra accu, extra geheugen of extra ijsjes tijdens de vakantie. Wat is wijsheid?
De 1000D: in grote lijnen een 400D met een paar 450D-trekjes. Canon nam al het goede van z’n succesnummer, en voegde daar een paar dingen aan toe die ook de 450D extra aantrekkelijk maakte.
Die handige ISO-knop bovenop, waarmee je altijd snel en direct de ISO-waarde wijzigt. De ISO-aanduiding in de zoeker, die bij automatische ISO-bepaling door de camera meer dan welkom is.
En de makkelijk selecteerbare en naar eigen smaak aan te passen beeldstijlen, waarin scherpte, kleur, contrast enz. zijn ingesteld voor bepaalde onderwerpen of voorkeuren.
En live view natuurlijk. Je kunt zeggen: had dát nu weggelaten, om het verschil met de 450D wat duidelijker te maken. Maar, zal Canon dan zeggen, de beoogde doelgroep is een digitale compact gewend en wil dus met gestrekte armen kunnen fotograferen. En zo heeft Canon de goedkoopste reflex met live view.
Praktijk
Natuurlijk zal elke fotograaf met enige ervaring kunnen bevestigen dat de meest stabiele camerahouding is: camera tegen je hoofd, ellebogen tegen je lijf. En het 2,5 inch schermpje (450D: 3 inch) van de 1000D mag dan helder zijn: op een zomerse dag in het pretpark heb je er weinig aan.
Qua belichting doet de 1000D het voorbeeldig, de witbalans vraagt relatief weinig om ingrijpen of bijsturen.
De mooie heldere reflexzoeker is een van de sterke punten van deze camera, dus gebruik hem dan ook! Verraste de 450D door de grootte van de zoeker, deze is weer ietsje kleiner, formaat 400D, maar fijn te gebruiken.
Duidelijk zichtbaar zijn de zeven sensorpunten waarop de camera kan scherpstellen, al dan niet automatisch geselecteerd. In het midden zit één kruissensor. De 400D en de 450D hebben 9 sensorveldjes: bij de 450D is de centrale sensor extra gevoelig, wat belangrijk is bij extra lichtsterke objectieven.
Die hebben bij het grootste diafragma met name op kortere afstanden zo weinig scherptediepte, dat extra scherpstelprecisie welkom is.
Ga je aan de slag met macro-objectieven en lichtsterke teles, of wil je die optie open houden, dan is dít je argument om voor de 450D te kiezen.
Overigens stelde de 1000D tijdens de test (met een 18-55 kitlens en een 1,8/50 mm) ook op korte afstand en op f/1,8, snel en nauwkeurig scherp.
Scherptediepte
Nu we toch met scherpte bezig zijn: ook Canons instapmodel heeft een knopje voor visuele scherptedieptecontrole. Concurrenten durven dat zonder scrupules weg te laten omdat de nieuwe reflexgebruiker er niet om zou malen. Nu is scherptediepte een wat lastig te communiceren begrip, maar beheersing ervan is en blijft essentieel als je boven het kiekjesniveau wilt uitstijgen.
Canon blijft er gelukkig waarde aan hechten en geeft je er ook op de Eos 1000D twee instrumenten voor: een knop voor visuele scherptedieptecontrole en de Canon-eigen A-DEP functie: de camera meet de afstanden in alle 7 sensorvelden en bepaalt een diafragma- en afstandinstelling die ervoor zorgt dat alles scherp wordt, indien mogelijk.
Ruis en scherpte
Qua beeldkwaliteit scoort de 1000D globaal als de 400D. Kleurruis bij hoge ISO-standen is een tikje beter onderdrukt. Heel goed voor deze klasse. Als scoort de nieuwe CMOS van de 450D op dit punt nog wat hoger. ISO 1600 is daar zonder al teveel bedenken inzetbaar, hier zul je je eerder tot 800 beperken (al is de 1600 stand beter dan bij de concurrentie).
De camera meet de afstanden in alle 7 sensorvelden en bepaalt een diafragma- en afstandinstelling die ervoor zorgt dat alles scherp wordt
De 800 ISO stand is erg goed. Omwille van maximale detailrijkdom zou je daarbij de ruisonderdrukking zelfs uit kunnen doen. Standaard (als de ruisonderdrukking voor hoge ISO op ‘Uit’ staat) wordt de ruis al sterk onderdrukt, zonder dat je details verliest. De automatische ISO-regeling gaat terecht tot en met ISO 800, 1600 moet je altijd zelf kiezen.
Qua belichting doet de 1000D het voorbeeldig, de witbalans vraagt relatief weinig om ingrijpen of bijsturen. Best knap. Dat betekent: gunstige voorwaarden voor onbezorgd fotograferen.
De 1000D is licht en klein, zodat fotografen die van een compact afkomstig zijn de stap tóch durven te maken. Hoe compact de camera is, zie je als je z’n omvang vergelijkt met de doorsnee van de bajonetvatting.
Veel camera
De Eos 1000D is 80 tot 100 Euro goedkoper dan de Eos 450D. Ben je een beginner met veel ambitie, dan is het misschien beter die extra uitgave te doen: de maximale beeldkwaliteit, de extra gevoelige AF en de mooiere zoeker van de 450D zijn dan niet duur betaald.
Daarmee is de 1000D niet gediskwalificeerd: het is gewoon veel camera voor je geld, en met het voordeel ten opzichte van de 450D heb je alweer geld gereserveerd voor een telezoom erbij, bijvoorbeeld Canons 55-250 mm IS.
Het standaardobjectief 18-55 is en blijft geen hoogvlieger, dus je zou ook kunnen kiezen voor een beter standaardobjectief. Canons 17-85 mm IS of, nog beter maar geen beeldstabilisatie, Sigma’s 17-70 mm.
Ga je voor de 18-55, pas dan op, want de Eos 1000D wordt ook geleverd met de gewone 18-55 mm (zonder IS, dus zonder beeldstabilisatie) en dan is hij nog iets goedkoper dan met de 18-55 mm IS.
