Fotograaf Tom van der Leij reist de wereld over. Er komt van alles voor zijn lens. Zo kwam hij in het voorjaar op Cyprus terecht.
“Kijk, en dit is de uiterst zeldzame Tulipa Cypria. Die is endemisch en komt dus alleen hier op Cyprus voor.” Mijn gids Alekos is dolenthousiast bij het zien van deze bloem. “Hier groeit er nog eentje en daar nog een en verderop nog veel meer,” kraait hij uit.
Als een heuse vakidioot springt Alekos de heuvel op en af en kruipt even later voorzichtig tussen de struiken door. “Ik ben hier verleden week al geweest en heb ze toen geteld. Op deze plek groeien er ongeveer tweehonderd. En dan is er nog een plek aan de noordkant van het eiland en voor de rest groeien ze nergens ter wereld!”
Ik vervloek mezelf dat ik geen microlens heb meegenomen
Ik laat me meeslepen in het enthousiasme van mijn gids en kniel voorzichtig neer bij de donker rode tulp van amper 30 cm hoog. De bloem is inderdaad prachtig in al zijn eenvoud. Ik vervloek mezelf dat ik geen microlens heb meegenomen. Deze hele trip staat in het teken van de flora en fauna van Cyprus.
Juist voor deze dingen heb ik die close up lens aangeschaft, die voor de rest van het jaar ligt te verstoffen in mijn kastje. Uitgerekend nu heb ik hem niet meegenomen.
Ik wandel enigszins geïrriteerd verder. Alekos belooft mij dat er morgen, aan het einde van een week wandelen een verrassing is en dat beurt mij een beetje op.
Het is voor het eerst dat ik op het op twee na grootste eiland (na Sicilië en Sardinië) van de Middellandse Zee ben. Het is een uiterst fascinerend en divers eiland.
Mooi oud geworden mensen, getekende en gegroefde gezichten die zich welwillig laten fotograferen. Zonder iets te hoeven ensceneren hebben ze de juiste mimiek.
Olijvenbrood, verse sinaasappels, een wijntje om mee weg te spoelen, hier komen de ingrediënten van het goede leven samen. Niet voor niets wordt beweerd dat de godin van de liefde en schoonheid, Afrodite hier geboren is.
Mooi oud geworden mensen ...
Sinds 1974 bestaat het eiland uit een noordelijk, een Turks Cypriotisch- en een zuidelijk deel, het Grieks Cypriotische deel. Noord Cyprus wordt door de zuiderlingen het bezette deel genoemd en wordt enkel en alleen door Turkije erkend.
Het zuidelijk deel beslaat tweederde van het eilandoppervlak en hoewel het Cypriotisch heet kun je niet onder de Griekse invloed uit. Naast de taal en religie wappert de blauwwit gestreepte Griekse vlag vaak fier zij aan zij met de nationale vlag.
Olijvenbrood, verse sinaasappels, een wijntje om mee weg te spoelen, hier komen de ingrediënten van het goede leven samen
De Cyprioten zijn een bijzonder volkje en hebben echter genoeg eigen identiteit door de eeuwen heen verworven om met recht trots te zijn op hun cultuur. Het eiland is door verschillende mogendheden overheerst. Haar ligging tussen Azië, Europa en Afrika heeft menig regeerder de strategische waarde doen inzien.
Naast Egyptenaren, Perzen, Grieken, Arabieren en Byzantijnen streken er ook kruisvaarders, Venetianen en Ottomanen neer. Allen hebben zo hun eigen stempel gedrukt en hun sporen achtergelaten. Een eeuwenoude stadsmuur, forten, moskeën, kerkjes; de geschiedenis trekt zo aan je voorbij als je door de hoofdstad Nicosia loopt.
Nicosia is trouwens de enige stad in Europa die in tweeën wordt gesplitst en aan twee landen toebehoord. De bufferzone wordt bewaakt door blauwhelmen van de VN. Sinds 2004 is het mogelijk om het bezette deel aan te doen en kun je gewoon met je paspoort de grens over, echter je verzekering geldt hier niet.
En juist waar de verbodsbordjes staan met een camera erop en een rood kruis erdoor, zijn mensen toch geneigd snel een foto te nemen. Nu is het nooit echt handig om van militaire zaken foto’s te maken maar de verleiding is vaak groot.
Modern en pittoresk vallen in Nicosia heel goed in een beeld te vangen. Vooral tegen de vroege avond wanneer het licht minder hard is dan overdag is het de moeite waard om op een hoekje van een leuke straat een terrasje te pakken.
Als ik een juiste plek heb gevonden dat als decor kan dienen stel ik mijn camera in en hoef ik alleen maar te wachten tot er iets mijn lens komt binnenlopen.
De avonden breng ik door in verreweg het meest unieke onderkomen van het eiland, het Anassa hotel. Ver weg van het feestgeruis en pal aan de zee en aan de voet van het Troodosgebergte bivakkeer ik een aantal dagen in het uiterste zuidwesten van het eiland.
Het hele eiland staat in het teken van geuren en kleuren
Alekos komt me de volgende dag ophalen en we zetten onze tocht voort. Het is lente en dus staat heel Cyprus in bloei. Sowieso is het voorjaar vaak een ideale tijd om te reizen en te fotograferen. Het hele eiland staat in het teken van geuren en kleuren.
Het is bovendien niet te warm, van massatoerisme is geen sprake en alles ziet er heel fris uit. De kleuren komen ten volste tot hun recht. “Er groeien hier 1842 verschillende planten", vertelt Alekos. Hij is hobby biotanicus en weet van elke plant de bijbehorende Latijnse naam. Met enige moeite kan ik met mijn vaste Nikkor 50mm 1.4 een tamelijk acceptabele foto maken.
De wandeling door het Troodosgebergte leidt ons door een continue veranderende zweem aan geuren. Het is een aromisitische rondreis geworden. Als ik het al lang en breed vergeten ben herinnert Alekos me aan zijn belofte: "Ik had je toch een verrassing beloofd. Nou hier is die dan." En hij wijst op een nietig plantje.
Als hij mijn enigszins teleurgestelde blik vangt snelt hij zich naar het plantje en plukt er een blaadje van af, “Hier, wrijf maar tussen je vingers en je zult een sensatie beleven,” verzekert hij mij. Beleefd doe ik het en ja, het ruikt inderdaad heel intens.
Als ik later in het vliegtuig zit en me de geur probeer boven te halen moet ik lachen. Wat een enthousisme voor een zo’n klein plantje. En ik bedenk me wat anderen mensen wel niet van mij moeten denken als ik me weer eens in bochten loop te wringen om het juiste perspectief te vinden voor die ene foto.
Meer weten over deze auteur/fotograaf?: bekijk dan de pagina van Tom van der Leij.
