Jouk Oosterhof is als enige Nederlander geselecteerd voor de tentoonstelling van de Taylor Wessing Portrait Prize. Vijf foto’s, die zij maakte in opdracht voor Linda magazine, worden vanaf 5 november geëxposeerd in Londen.
Oosterhof reisde door Bangladesh met een mobiele studio om meisjes te fotograferen voor een artikel over kindbruiden. Samen met een klein team en gefaciliteerd door Plan International kreeg zij de mogelijkheid om deze serie te maken met meisjes die bijna onzichtbaar zijn in hun samenleving. Het is een serie, maar de foto's kunnen ook als enkele portretten gezien worden, omdat alle afzonderlijke verhalen ertoe doen.
In Bangladesh trouwt bijna 60% van de meisjes vóór hun 18e verjaardag en 22% vóór hun 15e. Hoe ouder het meisje, hoe meer haar ouders moeten betalen in bruidsschat, waardoor meisjes onder druk worden gezet om zo vroeg mogelijk te trouwen.
Deze meisjes zijn bijna onzichtbaar in hun samenleving en hebben weinig controle over hun leven. Oosterhof moest de meisjes kunnen laten zien zonder hun identiteit te onthullen: "Ik hoop dat de meisjes door zo te worden gezien, invloed op anderen zullen hebben. Wat misschien verrassend is, is dat, hoewel hun gezichten bedekt zijn, er zoveel te zien is. Ze drukken zich allemaal uit en hebben hun eigen karakter."
"Sabina was de dag na de begrafenis van zijn eerste vrouw met haar oom getrouwd. Het was geregeld voordat ze het besefte. Ze verhuisden naar Dhaka, waar hij relaties had met andere vrouwen. Toen hij zich aan Sabina probeerde op te dringen, sloeg ze hem af en belde haar ouders. Haar huwelijk duurde zeven dagen.
Toen we elkaar ontmoetten, was ze een levendig meisje, greep mijn hand, lachte en vertelde me dat ze politieagent wilde worden. Ze is blij om een vrouw te zijn, omdat ze denkt dat vrouwen sterker en slimmer zijn.
Anika was 13 jaar oud toen deze foto werd genomen. De imam zei tegen haar ouders dat ze moest trouwen toen ze 12 was. Het was een verborgen, onofficieel huwelijk. Ze trok bij haar schoonfamilie in, maar haar man had alleen oog voor andere vrouwen en iedereen in de buurt wist het. Anika schaamde zich. Na een bijeenkomst georganiseerd door de imam, nam haar vader haar mee naar huis. Ze zegt dat haar leven nu is geruïneerd door de scheiding en de schaamte. Toen ik haar ontmoette, was ze stil en verlegen. Ze was zo'n verborgen meisje.
De familie van Sajeda betaalde veel geld voor de bruidsschat, maar het was nooit genoeg. Ze is gescheiden nadat ze was geslagen en misbruikt door haar man en zijn moeder. Nu voelt ze zich thuis het meest gelukkig, waar ze tassen naait om extra geld te verdienen voor haar gezin. Haar moeder denkt dat ze niet ongehuwd kan overleven, maar ze is ervan overtuigd dat ze als vrouw alleen kan leven. Ze was trots en niet bang en had haar gezicht liever in haar portret laten zien, maar dat mocht ze niet omdat ze op haar 15e nog te jong was."
(interviews door Margot Jamnisek)
De jaarlijkse portretprijs toont een selectie van nieuw werk van de meest opmerkelijke hedendaagse fotografen. Sinds de internationale competitie in 1993 van start ging is het een belangrijk platform voor portretfotografen en biedt het mogelijkheden voor gevierde professionals, opkomende artiesten en amateurs. De winnaar van de eerste prijs ontvangt £ 15.000, de tweede prijswinnaar £ 3.000 en de derde £ 2.000.
De diversiteit van stijlen in de expositie weerspiegelt de internationale mix van inzendingen, evenals de individuele en gevarieerde benaderingen van de geselecteerde fotografen voor portretfotografie.
Fotografen werden aangemoedigd om werken als een serie in te dienen als aanvulling op zelfstandige portretten. Dit was het derde jaar dat de wedstrijd open stond voor digitale inzendingen. De prijswinnende foto's en de foto's die werden geselecteerd voor opname in de tentoonstelling zijn gekozen uit 3.700 inzendingen van 1.611 fotografen uit 70 landen. Er zijn in totaal 55 portretten van 31 kunstenaars geselecteerd voor de tentoonstelling, waarvan 13 inzendingen een serie zijn.
Bekijk meer werk van Jouk Oosterhof op www.joukoosterhof.nl
