De GF1 is Panasonics eerste zoekerloze Micro Four Thirds camera. Alhoewel zoekerloos? Je kunt er een losse lcd-zoeker opzetten, daar heeft de fabrikant gelukkig direct in voorzien. Grote vraag: is dit de compactcamera voor liefhebbers van reflexkwaliteit? Of toch maar de Olympus Pen?
Werd er in de review van de redelijk concurrerende Olympus Pen E-P2 veel aandacht besteed aan de zoeker, hier kan het korter. Niet omdat de DMW-LVF1 zoeker gelijk is, nee, verre van dat. Panasonic koos voor een klein 'nood'zoekertje, met duidelijk zichtbare beeldpunten.
Dit is het zoekertje dat je ook vindt in de Panasonic FZ-38 hybride camera; het heeft slechts 202.000 beeldpunten. De Pen-zoeker heeft er 1,4 miljoen, net als de zoekers van de G1 en GH1, de twee andere Micro Four Thirds camera's van Panasonic. Fijn dat er een zoekertje op kan kortom, maar de betovering van de Pen-zoeker is afwezig.
Panasonic compenseert het kleine zoekertje gedeeltelijk door het inbouwen van een goede lcd achterop, met 460.000 beeldpunten. De Pen komt tot de helft, terwijl zijn lcd-scherm ook nog eens minder briljant is.
Flitser aan boord
Voordeel van deze zoeker is z'n kleine omvang. Je kunt hem probleemloos op de camera laten zitten, die van de Olympus is zo fors dat je hem bij het opbergen van de camera er gauw af zult halen.
Houden we de vergelijking met de Olympus nog even aan: hier is wél een flitser aan boord. Als je hem uitklapt hindert hij de zoeker niet.
De flitser is ingenieus verstopt en schaart op een fraaie manier omhoog. Het richtgetal is schokkend laag: 6! Nu wordt deze waarde door Panasonic wel netjes opgegeven voor ISO 100, en dat is een gevoeligheidswaarde die je voor mooie flitsfoto's niet gauw zult gebruiken.
Door een hogere ISO-waarde te gebruiken laat je immers het omgevingslicht meer meespelen, wat minder donkere achtergronden geeft.
Op ISO 400 zit je op het dubbele richtgetal, waardoor je met de standaardzoom een afstandbereik van rond de 3 m krijgt.
Nu schreeuwt een cameratype als dit om werken zonder flits en gebruik van een lichtsterk objectief (zoals de voortreffelijke Panasonic 1,7/20 mm). Hooguit wat bescheiden bijflitsen om de kleuren wat op te frissen, en dat kan met dit flitsertje prima.
Stabilisatie?
Panasonic heeft ervoor gekozen geen beeldstabilisatie in de body te stoppen. Daar zullen ze in vergelijkingen met Olympus Pennetjes vaak mee om de oren worden geslagen, want die hebben het wél aan boord. Bij Panasonic zit stabilisatie in het objectief, indien toegepast. De 3,5-5,6/14-45 mm en 4-5,6/45-200 mm zooms van Panasonic zijn ermee uitgerust, de 2,8/45 mm macro ook, maar hét standaardobjectief voor lichtsterkteliefhebbers, de 1,7/20 mm, heeft het niet.
Het scherpstelsysteem is net zo goed als dat van de G1 en GH1: dus snel en trefzeker
Op zich wel begrijpelijk als je ziet hoe klein en plat dit objectief is, en daar waardeer je het ook om. Maar ben je beeldstabilisatie gewend, bijvoorbeeld doordat je reflex het heeft, dan moet je er echt weer op letten dat je je meer concentreert op het stilhouden van je camera.
Snel
Het scherpstelsysteem is net zo goed als dat van de G1 en GH1: dus snel en trefzeker, in de praktijk zeker zo snel als een onderklasse-reflex en sneller dan een Olympus Pen. In combinatie met de 1,7/20 mm kun je heel snel en selectief scherpstellen, waardoor dit een ontzettend fijne camera/objectiefcombinatie is. 20 MM is een interessante brandpuntsafstand voor algemene toepassingen.
De scherpstelling is zo instelbaar dat de camera het lcd- of zoekerbeeld continu scherp blijft houden, wat de scherpsteltijd danig kan verkorten. Een goede handscherpstelling is ook aanwezig, waarbij meteen wordt ingezoomd op het centrale deel van het beeld.
Gelukkig onthoudt de camera een eenmaal gekozen afstand (ook na automatisch uitschakelen om stroom te sparen), zodat je goed met een vaste afstandinstelling kunt werken (bijvoorbeeld een gemiddelde snaphotinstelling in combinatie met een klein diafragma voor maximale scherptediepte).
Niet voor beginners?
Op de hoofdinstelknop vind je niet de gebruikelijke onderwerpsprogramma's. Die zijn er wel, maar die vind je onder de stand SCN in het scènemenu. Absolute beginners kunnen gelukkig worden met de iA-stand die haast alles regelt. Hij kijkt zelfs wat voor type onderwerp je fotografeert en kiest dan het passende onderwerpsprogramma.
Ondanks deze laagdrempelige functies is de GF1 toch geen beginnerscamera. Hij biedt veel opties en instelmogelijkheden, die je pas waardeert als je wat van camera- en fototechniek snapt.
Ondanks deze laagdrempelige functies is de GF1 toch geen beginnerscamera
Alle hoofdfuncties zijn via eigen knoppen en een extra snelmenu altijd vlot te vinden. Er is ook een visuele scherptedieptecontrole aanwezig, waarbij, anders dan bij een reflexcamera, het beeld niet donkerder wordt als het diafragma wordt gesloten.
Vermeldenswaard is ook de belichtingsbracketing. Een belangrijke functie, omdat digitale opnamen nu eenmaal weinig belichtingsspeelruimte hebben, en daarom goed dat hij direct activeerbaar is, niet via een tussenstap in een menu.
Onbegrijpelijk
De 12 MP CMOS is een bekende uit eerdere Panasonic modellen, en hij zit ook in de Olympus E-30, E-620 en E-600. Ondanks het kleinere sensorformaat dan APS-C (cropfactor 2x in plaats van 1,5x) kun je op een redelijk hoge beeldkwaliteit rekenen.
Tot en met ISO 400 zijn de beelden gaaf en supergedetailleerd. Bij ISO 800 ga je in de schaduwen en egele vlakken lichte ruis zien. Bij 1600 en 3200 slaat de ruisonderdrukking volledig op hol en krijg je in min of meer egale vlakken een soort ministeck te zien: artefacten verstoren het beeld op ruwe wijze.
De GF1 met accessoires en objectieven. Van links naar rechts: 45-200 zoom, 2,8/45 mm macro, 1,7/20 mm, 14-45 zoom, 7-14 mm groothoekzoom, 14-140 mm allround zoom, Four Thirs adapter, Leica M adapter, Leica R adapter, lcd-zoeker.
De camera is bij deze ISO-standen niet in staat gave JPEG's te vormen: de ruisonderdrukking moet extern gebeuren, in de computer, vanuit RAW-bestanden. Dan blijkt dat de sensor best mooie beelden kan optekenen, maar dat de processor van de GF1 er bij hoge ISO's geen raad mee weet.
Overigens zijn na RAW-verwerking de resultaten in ISO 1600 en 3200 nog steeds duidelijk minder dan wat Olympus rechtstreeks uit de camera komt; minder artefacten, en een rommelige, grove ruis.
GF1 of Pen? kijk welke plussen en minnen je persoonlijk het zwaarst laat wegen
Onbegrijpelijk dat Panasonic de camera zo met de hoge ISO's laat hannesen. Natuurlijk kun je zeggen dat je kiest voor scherpte en fijne detaillering, maar de ontstane ruis moet dan top z'n minst een aangename structuur hebben.
Andere fabrikanten bewijzen dat dat kan. Olympus kiest voor een stevige ruisonderdrukking plus een stevige verscherping. Dat kost wat detaillering, maar geeft veel bruikbaarder beelden.
Opties
De GF1 biedt keuze uit een groot aantal beeldstijlen (ze spreken van 'films'); er zijn ook nog eens twee vrije posities, waarin je je eigen voorkeurcombinaties voor kleurverzadiging, contrast, verscherping en ruisonderdrukking kunt vastleggen.
Ook zijn er drie zwart-witopties, te vergelijken met hard, normaal en zacht uit de conventionele zwart-witwereld. Naast deze beeldstijlen heeft de camera ook nog eens de My Color functie (aangegeven met een palet op de hoofdinstelknop), waarin er een soort creatieve filters op de beelden worden losgelaten, zoals 'Retro' (pastels) en 'Expressief' (harde kleuren). Er zijn in totaal zeven van deze instellingen, die beslist het verkennen waard zijn. Het zijn geen platte, goedkope effecten, ze zijn nogal op sfeer gericht.
Afwegen
De GF1 geeft gemengde gevoelens. Er zijn dingen om erg enthousiast over te zijn, zoals de scherpstelling, de totale kwaliteitsindruk, vorm en formaat, de vele creatieve mogelijkheden, de goede HD-filmfunctie met prima bruikbare continu-AF en de beeldkwaliteit tot en met ISO 800. Maar de hoge ISO's vallen tegen.
Heel jammer, omdat deze camera zich daar in combinatie met de 1,7/20 mm goed voor leent. En gek, omdat dat bij de G1 en vooral de GH1 beter in orde is. Ben je van plan veel met de lcd-zoeker te werken, kijk dan ook nog eens naar die camera's, met de grote, heldere zoeker met 1,4 miljoen pixels. Die hebben bovendien een uitklapbaar lcd-scherm. Gaat het om compactheid, dan is de GF1 aantrekkelijker.
De Olympus Pen camera's blijven in een vergelijking mooi overeind staan. Grote plus is de ingebouwde stabilisatie, een min is de niet ingebouwde flitser. Bij hoge ISO's zijn ze duidelijk beter. Maar ja, dan weer die tragere scherpstelling. GF1 of Pen, kijk welke plussen en minnen je persoonlijk het zwaarst laat wegen.
