De Nikon D5000 biedt zo ongeveer alles wat een fotohobbyist begeert. Maar dat kun je van de D90 ook zeggen. Die is duurder. In veel vergelijkingen krijgt de D5000 meer plusjes achter zijn naam. Maar klopt dat wel?Nikon D5000
Of het precies dezelfde beeldsensor is, wordt officieel niet bevestigd, maar ga er maar vanuit dat de CMOS van de D90 en de D5000 identiek zijn. Je krijgt een zeer hoog kwaliteitsniveau. Beginnen we even met de ruis (waar toch altijd maar weer de eerste aandacht naar uitgaat): een fraaie ISO 800, ISO 1600 ook nog zonder veel verlies inzetbaar, terwijl zelfs de equivalent van ISO 6400 zeker nog bruikbaar is.
En daarmee is het hart van deze D5000 een hele sterke troef en wordt de hoge kwaliteit D90 nu ook bereikbaar in een klasse lager.
Met de GP-1 eenheid worden de beeldbestanden meteen van GPS-informatie voorzien.
EXpeed
En in de D5000 zit natuurlijk ook die EXpeed beeldverwerking, die z'n werk heel goed doet. Kleur, witbalans, gradatie en beeldcompressie werken zo keurig dat je niet vaak de behoefte voelt foto's na te bewerken.
De D-Lighting is in deze camera uitgegroeid tot een compleet pakket aan mogelijkheden om zonder nabewerking op je PC een ideale helderheidsverdeling te bereiken. Je kunt het actief laten toepassen, direct na de opname of achteraf op je JPEG's of bij de RAW-conversie in de camera.
Bottom line: D-Lighting is gewoon een sterk punt
En natuurlijk ook op je PC in Nikon Capture NX, maar veel gebruikers zullen erg happy zijn dat je je beeld met een paar eenvoudige, snelle handelingen in de camera kunt optimaliseren.
De D5000 heeft vier sterkteniveaus voor D-Lighting, plus een automaatstand, waarin de camera zelf de sterkte kiest op basis van contrast en helderheidsverdeling. Onder het mom van 'vraag niet hoe het kán, maar profiteer ervan' is dit dé stand voor beginners.
Ook de vergeetachtigen onder ons kunnen er het beste voor kiezen, anders blijf je misschien te lang ongewild met een bepaalde instelling doorfotograferen. Bottom line: D-Lighting is gewoon een sterk punt.
Nabewerking
De D5000 biedt net als de D90 veel nabewerkingsmogelijkheden, inclusief een functie om de convergerende lijnen van een schuin omhoog gefotografeerd gebouw parallel te zetten.
Misschien nóg wel fijner is de mogelijkheid om scheve horizonnen recht te zetten. En met de functie voor het opheffen van vertekening mag je eveneens gelukkig zijn.
Bij gebruik van Nikon objectieven kan die correctie ook automatisch gebeuren, maar vreemdgangers kunnen zo toch aan hun trekken komen.
Helemaal nieuw (voor Nikon dan) is de toevoeging van extra scènestanden. Vijf had je er altijd op de knop bovenop de camera (de normale vijf plus een stand voor foto's van kinderen), maar nu zitten er ook nog 13 in een menuutje. Daar vind je onder meer high key, low key, schemering, zonsondergang, enz. Ideaal voor beginners, deze standen, en trouwens voor iedereen die geen zin heeft om over techniek na te denken en wel een bijzonder effect wil bereiken.
Automatische correcties
De net al genoemde automatische correctie van vertekening (rechtmaken van kromme lijnen die in het echt recht lopen) werkt vaak perfect; soms niet honderd procent, maar een verbetering is het altijd. Alleen als je voor de hoogste detaillering wilt gaan zou je deze functie eventueel uit kunnen zetten.
Veelzijdige verstelmogelijkheden biedt het lcd-scherm, maar bij statieven met een plateau van enig formaat kan deze stand niet worden gerealiseerd.
Hetzelfde geldt eigenlijk voor de automatische correctie van chromatische aberratie (kleurrandjes, vooral in de hoeken van het beeld). Grosso modo kun je zeggen: is dat gezeur over chromatische aberratie eindelijk afgelopen, maar ook deze correctie gaat natuurlijk wel wat ten koste van de weergave van de fijnste details.
Maar als het tussen twee kwaden zou moeten gaan, dan is 'zonder chromatische aberratie graag' de meest gemaakte keuze.
Klapscherm en live view
Een van de grote troeven van dit reflexje (globaal dezelfde maat als de D60, dus compact en handzaam, wel meer grip) is het uitklapscherm. Het draait/scharniert aan de onderzijde van de achterkant van de camera, recht onder de zoeker, dus een hele handige plek, met zeer veelzijdige verstelmogelijkheden.
De plaatsing onderaan de achterzijde van de camera heeft ook een nadeel: zet je de camera op statief, dan kan het scherm nauwelijks omlaag, tenzij het statief een erg klein plateau heeft.
Het lcd-scherm is mooi helder en Nikon heeft er een fraaie grafische interface op gezet, waardoor het erg aanlokkelijk overkomt. De snelheid van de live view valt wat tegen: het kan inmiddels sneller en minder zoekend, zo bewijst de Olympus E-620.
Beide leggen het overigens nog steeds royaal af tegen de Sony A350 en A300, die in live view haast net zo snel scherpstellen als in de normale gebruiksstand.
Grosso modo kun je zeggen: is dat gezeur over chromatische aberratie eindelijk afgelopen
Gezichtsherkennings-AF heeft de D5000 natuurlijk ook, en ook die had wat sneller bij de les mogen wezen. Een nieuwe toevoeging is de mogelijkheid een zich verplaatsend onderwerp door het beeld heen te volgen en scherp te houden.
In de normale gebruiksstand stelt de camera wel zeer snel en trefzeker scherp (11 AF-punten). Bij bewegende onderwerpen is het scoringspercentage indrukwekkend voor een camera uit deze klasse.
Filmen
Het schermbeeld van live view kan als film worden opgenomen, en daarmee is dit de tweede Nikon reflex met filmmogelijkheid. Hij geeft maximaal 1280 x 720 (720p) 24 bps met mono-geluid. In deze stand kun je maximaal 5 minuten achtereen filmen.
Aan de foto's zul je vrijwel nooit kunnen zien met welke camera ze gemaakt zijn!
Net als op de D90 is er een belangrijke beperking: de autofocus werkt niet tijdens het filmen, je stelt altijd met de hand scherp. Je kunt wel het diafragma instellen (in de A- en M-stand) en dus met een kleine diafragma voor veel scherptediepte gaan als je in één shot met verschillende afstanden te maken krijgt.
Maar het mooie van de filmfunctie op dit sensorformaat – selectieve scherpstelling en sterk scherp-onscherp-tegenstellingen – gaat vooral op voor korte statische shots, waarin de opnameafstand niet verandert.
Meer dan een gekrompen D90
Aardig is dat Nikon een Quiet-stand in de D5000 heeft gestopt: in ruil voor een wat tragere ontspancyclus krijg je een bescheiden opnameklik.
En dan nu de afronding: qua specificaties en mogelijkheden lijkt er weinig onderscheid tussen D90 en D5000. Maar de verschillen zijn wel van belang!
Zo is de zoeker van de D90 echt flink wat groter, waardoor fotograferen eerder het karakter krijgt van beleven in plaats van registreren. Verder is de D90 ruimhartiger in het accepteren van objectieven: ook bij objectieven zonder scherpstelmotor stelt hij automatisch scherp.
De D5000 geeft alleen AF als er een motor in het objectief zit. De D90 heeft een extra LCD bovenop, met behulp waarvan je een aantal belangrijke instellingen (de ISO-waarde bijvoorbeeld) sneller kunt uitvoeren.
De D5000 mist de knop voor visuele controle van de scherptediepte en de programmeerbare functieknop (bij de D5000 kun je wel de zelfontspannerknop zelf een andere functie geven, bijvoorbeeld rechtstreeks instellen van de ISO-waarde; de zelfontspanner kies je dan via het lcd-scherm).
Als je dat allemaal bij elkaar optelt, heeft vooral de serieuze amateur écht een keuze, waarbij het uitklapscherm van de D5000 het wellicht het verleidelijkst maakt om niet voor de D90 te kiezen.
Beginners die zichzelf voldoende kennen om te weten dat ze niet zwaar in de fototechniek zullen duiken, zijn beter uit met de D5000, met z'n grote aantal extra onderwerpsprogramma's en z'n laagdrempelige concept (voorbeeldfotootjes in sommige menu's).
Wie ook na deze overwegingen nog twijfelt: kijk naar formaat en handligging, en kijk door de zoeker. Eén zekerheid is er alvast: aan de foto's zul je vrijwel nooit kunnen zien met welke camera ze gemaakt zijn!
