Op de vraag wat zijn favoriete foto is, antwoordt hij: “Dat is die van U2, in de Kuip.” Lex van Rossen begint in 1979 met het fotograferen van popmuzikanten en kan gezien worden als één van de grondleggers van de popfotografie in Nederland.
Met een compleet eigen stijl waarin hij de nadruk legt op vorm en compositie maakt hij dynamische foto’s van live concerten, vaak in zwart-wit. In een interview met Hans den Hartog Jager, destijds kunstredacteur van het NRC, legt van Rossen uit waarom de tijdens de Joshua Tree Tour genomen foto van Bono zo bijzonder voor hem is.
“De foto geeft je een goede impressie van de sfeer van het concert, zelfs al ben je er niet bij geweest. Dat is eigenlijk precies wat een goede popfoto nodig heeft,” aldus van Rossen. “Het is heel zeldzaam dat je een foto met een groothoeklens goed gevuld krijgt, dus het was een beetje een risico.
Maar goed, hij liep naar voren. Het werkte.” Van Rossen geeft toe dat hij de karakteristieke lucht op de foto achteraf wel een beetje heeft bewerkt. “Die lucht moest er op: ten eerste omdat grote witte vlakken heel vervelend zijn als ze geen hoofdrol spelen, maar vooral omdat de wolken zo mooi pasten bij de sfeer.”
Van Rossen vergaarde met de foto snel internationale bekendheid. Met name de prominente publicaties in gerenommeerde bladen als de New York Times en Rolling Stone zorgen ervoor dat zijn carrière in een stroomversnelling belandt. De bekroning op zijn werk komt uiteindelijk in januari 2005, wanneer hij tijdens Noorderslag de elfde Pop Pers Prijs krijgt uitgereikt. Op 27 februari 2007 overlijdt Lex van Rossen op 57-jarige leeftijd aan de gevolgen van kanker. Lex van Rossen (1950-2007)
Bijdrage van Maarten Huisman
