Hij had het allemaal. Als piloot werkzaam voor American Airlines, een villa in Dallas, getrouwd en twee dochtertjes. Totdat een bedreigende ziekte hem van zijn zekerheden berooft. Een hersenoperatie en revalidatie later krabbelt de nu 50-jarige Arno Knapen weer op. Zijn houvast: een fotocamera.
Vraag Arno Knapen naar zijn favoriete hang-out en hij aarzelt geen moment: River Legacy Park, vijf vierkante kilometer velden, bossen, paden en water. Hier, in dit groengebied in Arlington, Texas, liet hij het licht binnen in de donkerste dagen van zijn leven.
In de late zomer van 2008 ontdekken artsen in het hoofd van Knapen een goedaardige tumor en besluiten tot een ingreep. Maar wat daarna een periode van herstel zou moeten zijn, is voor Knapen een draaikolk van verwarring en frustratie. De eenvoudigste dingen kan hij niet meer onthouden, zoals het adres van zijn eigen huis.
"Het was eng", blikt de in Vlaardingen geboren en in 1985 naar Amerika geëmigreerde Knapen terug. "Ik wist echt niet wat er met mij ging gebeuren."
Het advies van een ingeschakelde neuropsychiater...
Het advies van een ingeschakelde neuropsychiater; Knapens hersenen moesten aan het werk, geprikkeld worden. Omdat een camera nog iets weg heeft van een cockpit, in die zin dat er complexe keuzes gemaakt moeten worden over onder andere diafragma, sluitertijd en iso-waarden, kocht Knapen een complete set met alle toeters en bellen (meer precies: een Sony A300, 18-70mm, 70-300mm, HVL F42AM) en liep zijn geliefde River Legacy Park in.
“Aanvankelijk kon ik niet achterhalen hoe het ding werkte", zegt hij over de camera, "maar door urenlang in en rond het park te experimenteren kreeg ik in de gaten hoe je iets het beste kon vastleggen.”
Hij pakt het apparaat uit zijn tas, staat op, prutst wat met de instellingen en legt een tor vast. Zo heeft hij er inmiddels tienduizenden gemaakt. Experimentele macrofotografie heeft zijn voorkeur, close-ups van insecten, dieren, bloemen en planten.
Het is zijn manier om iets terug te geven aan het park dat - met gevoel voor drama - zijn leven redde
“Ik voel me aangetrokken tot ‘shallow DOF’-macrofoto’s. De ragfijne millimeterscherptediepte die op het perfecte punt een gedeelte van het insect laat zien. Heb het eigenlijk niet zo op de standaardmanier van macrofotograferen: haakse hoek, flash set-up en F22 voor maximale scherptediepte. Ik zoek iets anders, iet dat meer mijn handtekening draagt.”
Zijn werk bleef niet ongemerkt: de opvallend kleurrijke foto’s van de American Airlines-piloot verschijnen in een folder van de River Legacy Foundation, een instantie die zich inzet voor het behoud van het park en om die reden een jaarlijkse inzamelingsactie organiseert.
Ook op een daaraan gekoppelde expositie zullen foto’s van Knapen tentoongesteld worden. Het is zijn manier om iets terug te geven aan het park dat - met gevoel voor drama - zijn leven redde.
Hoe gaat het nu met hem?
Achttien maanden na de operatie en een reeks uitgebreide tests verder, zit hij weer in de lift. Ook letterlijk, want hij is teruggekeerd in de lucht, en wel als co-piloot op een Boeing 767. In die hoedanigheid vliegt hij internationale routes.
Maar waar hij ook landt, zijn camera neemt hij altijd mee - zij het dat hij zich is gaan richten op straatfotografie met als resultaat knapperige zwart-wit beelden.
Zijn op een na favoriete hang-out? Plaza de Armas, een plein in Santiago (Chili), waar bewoners in de zomer samenkomen om te schaken.
“De straatfotografie, mensen fotograferen, is een tussenstap naar de volgende stap in het blijven uitdagen van mezelf. Probeer een beetje te ontdekken hoe ik mensen het liefst vastleg en de off-camera flash-technieken onder de knie te krijgen. Met de kennis die ik in deze fase opdoe, wil ik iets in de portret- en modefotografie doen. Mijn leven is gebaseerd op het samenwerken met machines en ik ben niet echt goed met mensen. Het wordt tijd dat ik dat leer.”
