Hij kijkt niet happy, Engelands machtigste man. En dat is Sir Winston Churchill ook niet, helemaal niet zelfs. Zojuist is hij beroofd van zijn trade mark, de onvermijdelijke coronasigaar. Dader: Fotograaf Yousuf Karsh (1908-2002).
Het is december 1941, het einde van een roerig jaar nadert. Winston Churchill verblijft op Canadese bodem, in de metropool Ottawa. De Britse staatsman is daar om premier Mackenzie King en leden van het Canadese parlement toe te spreken over de oorlogssituatie in Europa.
Ook aanwezig in het overheidsgebouw de in Armenië geboren, maar in Ottawa residerende portretfotograaf Yousuf Hovsep Karsh, die zich tot de persoonlijke vrienden van King mag rekenen.
Karsh, die begrepen heeft dat hij beroemd kan worden met het fotograferen van beroemdheden, heeft eerder toestemming gekregen om weliswaar binnen een paar minuten een portret te schieten van Churchill na diens toespraak.
De Brit zelf is niet ingelicht en reageert na zijn overigens gloedvolle speech enigszins verrast als hij geconfronteerd wordt met Karsh’ cameraopstelling: ‘What's this, what’s this? Why was I not told?' Karsh redt de situatie door uit te leggen dat hij een foto wil te maken, die waardig genoeg is om deze historische gebeurtenis te omlijsten.
Churchill steekt schalks een verse sigaar op en laat de fotograaf grootmoedig weten dat er één foto genomen mag worden.
Als Karsh zeker weet dat aan alle fototechnische voorwaarden is voldaan, stapt hij in zijn immer beleefde stijl op zijn onderwerp af, plukt onder de woorden ‘Forgive me, sir’ de sigaar uit Churchills mond en loopt terug naar zijn camera. De stilte is oorverdovend.
plukt onder de woorden ‘Forgive me, sir’ de sigaar uit Churchills mond en loopt terug naar zijn camera
Op het moment dat de onbetaalbare blik van Churchill zich begint de vormen, een gezicht waarop het ongenoegen over het missen van zijn sigaar doordringt, drukt Karsh af.
Dan begint Churchill minzaam te lachen en geeft Karsh toestemming om nog een foto te maken. Churchill: 'Jij weet hoe je een brullende leeuw stil kan laten staan.' In de archieven van Karsh zal de foto later terug te vinden zijn onder het kopje ‘The Roaring Lion’.
Karsh mag dan zijn leven gewaagd hebben met het wegnemen van Churchills geliefde sigaar, zijn positie als portretfotograaf zat daarna geramd. Hij fotografeert in de jaren die volgen een indrukwekkende reeks filmsterren en politici, en blaast hun status daarmee op tot mythische proporties, terwijl hijzelf uitgroeit tot een van de grootste portretfotografen van de twintigste eeuw.
En Churchill? Hij is – achteraf - niet minder blij. De foto waarop hij staat afgebeeld als een strijdlustige staatsman waarmee niet te spotten valt, voldeed aan alle propagandabehoeften en werd het icoon van het verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog tegen de Duitsers.
